Rozjazd po wyścigu.
Miejsce przylasek mogilski.

Zaczynam relację od organizacji wyścigu, ponieważ warto zwrócić na nią uwagę, to ona chyba wygrała pod każdym względem, nie umniejszając oczywiście roli prawdziwym zwycięzcom.

Biuro wyścigu mieściło się na stadionie KS Szreniawa w Nowym Wiśniczu, przez co było dużo miejsca dla samochodów jak i samych zawodników, których stawiło się 135. Sama odprawa była również „czytelna”, ze względu na nagłośnienie, można było przygotowywać się do wyścigu słuchając ważnych informacji tego co będzie nas czekało na trasie.

W pakiecie startowym otrzymaliśmy m.in.: bidon do sporządzania napojów, napój energetyczny, 2 batoniki, napój ISO w proszku wszystko firmy ACTIVELAB, która była jednym ze sponsorów, drewnianą figurkę kolarza, mapę, numer startowy z czipem oraz kilka gadżetów drugiego sponsora czyli PZU (długopis, smycz i breloczek). Jak widać pakiet był solidny.

Na starcie spotkałem dużo znajomych tych, których już znałem i widziałem oraz nowych, z którymi znałem się tylko z Internetu.

Start rozpoczął się punktualnie o godzinie 9.00, zawodnicy startowali według kategorii w grupach po około 10 osób, ja wystartowałem w grupie 7.

W tym miejscu muszę się jakoś usprawiedliwić, że w czwartek poszedłem z rodziną na Kasprowy Wierch i miałem problemy z chodzeniem, ale to był tylko i wyłącznie mój problem, dobrze, że na rowerze mogłem jeździć prawie bez bólu, dopiero, gdy jechałem na stojąco zakwasy dawały znać o sobie już na pierwszych łagodnych podjazdach : - ) Dość silny ból pleców też mi przeszkadzał, ale to pewnie dlatego, że napakowałem za dużo do kieszonek : - )

Ruszyliśmy dość ostro, dopiero na trzecim podjeździe zrezygnowałem z pomocy grupy, bo uznałem, że szybkie tempo na początku raczej mi nie pomoże, a utrudni dojechanie do mety, wiedząc co mnie jeszcze czeka. Tym bardziej, że okulary mi zaparowały i musiałem je schować do kieszeni, a gąbki w kasku nie nadążały z utrzymaniem potu, więc lało mi się po oczach, nie miałem czym tego ogarnąć, ponieważ nie miałem rękawiczek ani nic pod ręką, jechałem dalej bez okularów ryzykując wpadnięciem czegoś do oczu.

Zatrzymałem się tylko na pierwszym bufecie zatankować bidon i zjeść banana, ale to wszystko w locie. Drugi bufet zostawiłem, bo byliśmy za bardzo rozpędzeni i nie chciałem wieźć dodatkowego balastu pod Wojakową!

Gdzieś w połowie trasy na długim zjeździe dojechał do mnie Łukasz z Krakowa, z którym jechaliśmy jakieś 25 procent całego dystansu, jestem mu wdzięczny za pomoc. Na zjeździe z Wojakowej jednak mi ucieka a ja nie mam siły już dalej go gonić. W okolicy Iwkowej kolarz w żółto niebieskim stroju próbuje scalić naszą grupkę, w której jedziemy już po zjeździe, ale za chwilę pod górę jadę tylko z Robertem również z Krakowa.

Kiedy tydzień temu objechałem trasę z kolegą Bradim, wydawała mi się trudniejsza niż teraz, te kilkanaście podjazdów na trasie zrobiło swoje, na dodatek kiedy na szosie pojawił się napis 9km meta dopadł nas deszcz, nawet nie miałem siły zapinać już kamizelki. Ledwo widziałem na oczy bo okulary były w kieszeni a deszcz zacinał równo, niesiony jednak euforią końca wyścigu i tylko jednym ostatnim 12 procentowym podjazdem pod Zamek w Nowym Wiśniczu dojechałem do mety cały i zdrowy.

W tym maratonie (czasówce) nie było można za bardzo pojechać w grupie, bo i tak za chwilę podjazd pokazał, gdzie kto jest w szeregu.

Podsumowując maraton chciałem podziękować jeszcze raz Łukaszowi. Poznałem na żywo osoby, które znałem z netu i jestem zadowolony, że dojechałem na metę, wyniki jakie są takie są, nigdy nie byłem dobrym „góralem” to dopiero mój siódmy start w ciągu trzech lat, myślę, że z wiekiem będzie lepiej? : - )
Pozostaje satysfakcja, że dojechałem i to nie ostatni.

Wyniki:
Kategoria: B 27/37
Open: 84/135

Nie wiem jak zrobili to organizatorzy, ale aż łza kręciła się w oku jak na mieście i podczas samego wyścigu jeździło pełno samochodów z flagami biało-czerwonymi - momentami wydawało się, że jest to wyścig międzynarodowy! : - )

Galicja Road Maraton 2012 © robin

To zdjęcie wykonane przez Gabi fotografującą kolarzy podczas wyścigu.

Galicja Road Maraton 2012 V2 © robin

Bradi na starcie Galicja Road Maraton 2012 © robin

Półtorej godzinny trening po okolicznym pofałdowanym asfalcie.

Podjazd - zjazd - podjazd - zjazd nic szczególnego.

Trasa

Planowany był wyjazd w innym składzie osobowym a w końcu pojechaliśmy z Bradim.

Pogoda nie zachęcała do wyjazdu, mżyło! Zabrałem ze sobą błotniki Sks Race blade do szosy, miałem nowe ubranko nie chciałem go zbyt ubrudzić. W sumie założyłem tylko na tylne koło roweru i wystarczyło.
Na miejscu czyli po dojechaniu do Nowego Wiśnicza również mżyło, temperatura 17 stopni.
Rozpakowaliśmy rowery, szybkie zakupy w sklepie i ruszyliśmy na trasę, prowadził nas track wgrany do mojego Garmina. Błędem było ubieranie kurteczki przeciwdeszczowej co prawda cieniutkiej, ale z gorszą oddychalnością, bezrękawnik i rękawki w zupełności by wystarczyły. Na zjazdach było zimno, a na podjazdach gorąco, jeszcze w trakcie wyszło takie słońce, że popłynęliśmy.

Już na początku wiedzieliśmy, że na trasie czeka nas około 1o podjazdów, dlatego jechaliśmy spokojnie pokonując każdy podjazd, jednak podjazdów nie raz nie da się pokonać spokojnie bo można spaść z roweru na bok :-) i tak było kilka razy podczas eksploracji trasy.

Pierwszy podjazd na 6 km trasy, zwykły, przy głównej drodze nie ma się czego spodziewać niezwykłego, następnie ostry zjazd i skręcamy w lewo. Drugi podjazd znajduje się już na bocznej drodze też zwykły, ale zjazd niebezpieczny można wjechać na podwórko jak się przeskoczy głęboki rów, uwaga żwir na końcu zjazdu i ostro w prawo. Trzeci i czwarty podjazd znajduje się też na bocznych drogach, więc zjazdy niebezpieczne, wąskie ścieżki na dwa rowery.

Dalsze podjazdy nic ciekawego nie wnoszą, przerwę robimy w Kamionnej na 59 km trasy, jest tam taki mały Punkt gastronomiczny i sklep. 15 minut przerwy na coś gorącego i jedziemy dalej, tam z głównej drogi skręcamy ostro w prawo.

Za Rajbrotem zjeżdżamy bardzo nisko do koryta rzeki i znowu skręcamy w pola czyli wąską asfaltową drogę szeroką na niecałe dwa może dwa i pół metra. I tam się zaczyna najgorszy bo na 75 km trasy stromy i długi podjazd, praktycznie on bardzo zmęczył najbardziej moje plecy. 6 km różnego rodzaju serpentyn ciągnących się na szczyt wśród domów, ale skoro ludzie tam samochodami wyjeżdżają to nie jest jeszcze tak źle, więc i rowerem też można.
Potem osiem km zjazdu i dalej jeszcze 3 małe podjazdy, ale już nie jechało mi się tak jak przed tym ósmym podjazdem, byłem zmęczony.
Na koniec zjazdowe serpenty z Iwkowej do Tymowej.

Chciałem dodać, że było tylko 17 stopni a nie 30-35 jak to bywa ostatnio na maratonach.

Jeżeli Ktoś dużo jeździ po górkach a nie tylko jak ja do Niepołomic po płaskim to ta trasa może zrobić też wrażenie, że Ktoś te podjazdy tak ładnie ułożył w całość i nagromadził ich tak dużo na tak krótkiej trasie, że ja musiałbym do Niepołomic jechać 6 razy robiąc przy tym 700 km :-)

W sobotę wyścig - już bez kawy ze śmietanką w trakcie :-)

Koncentrowałem się na podjazdach a aparat został w samochodzie, więc brak zdjęć a było co fotografować.


Pokaż trasę GPS

Spokojny rozjazd przed planowanym objazdem trasy Galicja Roadmaraton.

Pokaż trasę GPS

Najpierw kilka podjazdów na sztywno 3 serie a potem pod wiatr do toru kajakowego. Druga część miała być lekka a nie była. Wieczorem basen i jego atrakcje dokończył dzieła - teraz bolą mnie już wszystkie mięśnie. Jutro kilka godzin rekreacji - regeneracji.